Je hebt al een heel plan uitgestippeld voor hoe je iets wilt aanpakken of oplossen, maar dan verandert er iets, waardoor je je plan moet aanpassen. Het gezegde zegt: Als het getij verloopt, moet men zijn bakens verzetten. Dat is niet altijd makkelijk. Vaak willen we het liefst vasthouden aan ons oorspronkelijke plan, we weten immers niet wat we ervoor in de plaats krijgen. Flexibiliteit hierin kan je echter veel winst brengen.
Een voorbeeld uit mijn eigen zomer. Mijn man en ik hadden eerder dit jaar het plan opgevat om in augustus twee wat langere bergtrektochten met onze rugzak in Noorwegen te maken. Het retourtje Kopenhagen-Oslo met de veerboot was al geboekt. Maar naar mate de vertrekdatum dichterbij kwam, werd het weer in de Noorse bergen steeds grijzer, natter en kouder. Na enige terughoudendheid werden de eerste bakens verzet. We besloten niet direct door te reizen naar de bergen maar te starten met vier dagen Oslo om zo de ergste regen te ontlopen. Daarna zouden we wel verder kijken.
Tijdens de dagen in Oslo werden de vooruitzichten voor het gebied waar wij naar toe wilden helaas niet beter. Wel werd duidelijk dat het weer in Zweden warmer en droger was. Voor de tweede keer verzetten we onze bakens. Met enige pijn in ons hart besloten we om een vijfdaagse rugzaktrektocht in een berggebied op de grens van Noorwegen en Zweden te maken. De thuisgemaakte plannen raakten steeds verder uit beeld.
De tocht in de Noors-Zweedse bergen was mooi, maar de luchten bleven grijs, de zon liet zich maar af en toe zien en een noorderwind werd steeds krachtiger. Op de vijfde dag keken we elkaar. We zijn best wel gewend aan wat frisser weer in de bergen en ’s avonds met een muts op bij de tent, maar drie weken lang? We hadden behoefte aan meer warmte en zon op ons lijf, het was tenslotte zomer.
En weer verzetten we onze bakens. Dit keer wat rigoreuzer. We besloten om 7 uur met de auto naar het oosten te reizen, naar het startpunt van de Höga Kustenleden in Midden Zweden. De Höga Kustenleden is een 135 lang kustpad langs – volgens de brochure – de eilandenrijke kust van de Botnische Golf, door eeuwenoude bossen, over arctische heuvels, langs baaien en meren en over verlaten stranden. Maar ook – wisten wij – hier en daar over verharde paden, langs boerderijen en door kleine gehuchten. Zou ons dit wel de beleving van de wildernis geven die we eigenlijk zochten?
We waagden het erop in de wetenschap dat het weer in de Noorse bergen dit jaar ons echt niet paste.
Door het vele verzetten van de bakens werden we uitgenodigd om onze oude plannen werkelijk los te laten. Om ons open te stellen voor wat we onderweg tegen zouden komen. Om te vertrouwen op onszelf en te ‘weten’ dat het goed zou komen.
Tijdens de tiendaagse tocht lukte het me om me over te geven aan het ritme van de dag en erop te vertrouwen dat we ’s avonds heus wel weer een plekje zouden vinden om te overnachten, in ons eigen tentje, een eenvoudige schuilhut of een tweepersoonshutje.
En het werkte!
Ik heb me laten verrassen door al het moois op de route. Het pad over de dikke wortels van eeuwenoude bomen. De stilte van een verlaten baai. De met mos begroeide rotsen. De prachtige uitzichten op de zee die onder ons lag. Het verkoelende water van een vennetje op een (te) warme dag. Een ander perspectief op ‘beleving van wildernis’. En nog veel meer.
Ik genoot en ik ontspande.
Niet op de laatste plaats door het gevoel van vrijheid dat deze houding van vertrouwen me gaf.
En dat kan dus de winst zijn van het verzetten van de bakens.
Wanneer je de moed hebt om je uitgestippelde plannen om te gooien en (iets van) de controle durft los te laten, kun je zo maar beloond worden met nieuwe belevenissen. Misschien ervaar je dat je veel meer aan kunt dan je dacht. Je zou kunnen merken dat je meer kunt vertrouwen op jezelf en de wereld om je heen. Je ontdekt dat er heel veel moois te beleven is. Wat een vrijheid bied je dat!
Ik gun het iedereen.
Dus verzet eens wat vaker de vaste bakens, open je voor wat er op je pad komt en laat je verrassen.
Ik wens je veel vrijheid en ontspanning.
