‘Ingrid, ik begrijp het niet. Ik ben jarenlang bezig geweest om te komen waar ik nu ben. Echt keihard gewerkt. Er allerlei dingen voor gelaten. En nu ik dit heb bereikt kan ik alleen maar denken: “Is dit het nu?”’.
Ze zit verslagen tegenover me. Ik zie aan alles dat het huilen haar nader staat dan het lachen.
En dan vermant ze zich. Ze wordt zelfs boos op zichzelf. Ze vindt zichzelf ondankbaar, want heel veel mensen zouden haar benijden om wat ze heeft bereikt. Ze heeft nu een positie waarin ze veel kan betekenen voor anderen. En dat wilde ze juist zo graag. Ze moet zich niet zo aanstellen en nu gewoon doorzetten.
‘Wat vind jij hier nu van?’
Ik vertel haar dat ik verschillende kanten van haar hoor. Enerzijds de kant die doelen stelt, hard werkt om die te bereiken en daar heel standvastig in is. En ik hoor een andere kant in haar die nu teleurgesteld is. Een kant die wellicht iets mist, ondanks dat het felbegeerde doel bereikt is.
Ze zucht eens diep. Ze zegt dat ik waarschijnlijk wel gelijk heb, maar dat ze niets begrijpt van die teleurstelling en geen idee heeft van wat ze dan misschien zou missen.
En dat begrijp ik, want haar focus is aldoor gericht geweest op het bereiken van die positie, waarin ze veel voor anderen kan doen. Dat was het grote doel in haar leven. Daar heeft ze alles voor gedaan en ook van alles voor opgegeven. Dus dat ze haar teleurstelling nu niet begrijpt en niet weet wat er aan de hand is, dat is eigenlijk heel logisch.
Ik vraag haar of ze die teleurgestelde kant van haar wat beter zou willen leren kennen. Of ze daar benieuwd naar is.
Ze aarzelt. Ze begrijpt met haar hoofd dat het onderzoeken van die kant een stap kan zijn naar een oplossing. Maar ze vindt het ook behoorlijk spannend want ze heeft geen idee van wat ze zal gaan ontdekken. Eigenlijk is ze gewoon ook bang.
En dat begrijp ik ook, en ik vertel haar dat haar angst een hele normale reactie is. We houden immers niet van onzekerheden, die gaan we het liefste uit de weg.
Ze knikt en is opgelucht dat ik haar angst begrijp. Ze is nog even stil. En dan zegt ze dat ze wel samen met mij de teleurgestelde kant van haar verder wil verkennen. Heel voorzichtig.
Herken je iets van dit verhaal? Bespeur je in jezelf een zekere onrust maar begrijp je niet zo goed waar die vandaan komt? En wil je hier een stap in zetten? Voel je vrij om kennis te maken en samen te kijken of ik je hierbij kan helpen. Je bent van harte welkom.
