Als je bent als de meeste mensen dan heb je vast wel een paar punten die je aan jezelf zou willen veranderen. Dat je bijvoorbeeld bepaald gedrag van jezelf onwenselijk vindt en je graag anders zou willen reageren. En misschien heb je ook al geprobeerd om het anders te doen, maar lukt het je maar niet. Je vraagt jezelf af: waarom doe ik steeds weer wat ik eigenlijk niet wil doen? Het is om moedeloos van te worden.
En hoe zou het nu zijn om hier op een milde, liefdevolle manier naar te kijken. Om vriendschap met jezelf te sluiten en stap voor stap te onderzoeken hoe dat in jezelf nu eigenlijk werkt.
Om te begrijpen hoe dat in jezelf nu werkt is het goed om eerst iets te weten over hoe we ons als kind ontwikkelen.
Als we als kind geboren worden zijn we onschuldig, open, en vol natuurlijke impulsen. We zijn echter ook volkomen afhankelijk van onze ouders of verzorgers om te overleven. Om de liefde, verzorging en voeding te krijgen die we nodig hebben stemmen we ons af op onze omgeving. We hebben al snel door wat wel werkt en wat niet werkt. En we ontdekken dat lang niet alle natuurlijke impulsen van ons worden gewaardeerd. Zo worden we langzaam begrensd, ingeperkt en gevormd door de cultuur waarin we opgroeien. Al jong trekken we conclusies over wat van ons wel en wat van ons niet oké is. Wat van onszelf we wel kunnen laten zien en wat van onszelf we maar beter kunnen verbergen. Zo ontwikkelen we een aangepaste zelf waar we ‘ik’ tegen zeggen. Een aangepaste zelf waarin de delen in ons die gewaardeerd worden of goed werken op de voorgrond staan en de delen in ons die niet goed werken of afgekeurd worden, weggestopt zijn.
Binnen onze samenleving bestaat er ook een zekere voorkeur voor delen die je mag laten zien en delen die je maar beter kunt verbergen. Zo staan ‘hard werken’, ‘je best doen’ en ‘omkijken naar de ander’ hoog aangeschreven. ‘Zorgen voor jezelf’ of ‘grenzen stellen’ zijn vaak wat weggestopte delen, ze kunnen al snel uitgelegd worden als ‘egoïstisch’ of ‘lui’.
Herkenbaar?
Nu kan het dus zijn dat je in de loop van je leven juist last gaat krijgen van die delen in jou die op de voorgrond staan. Dat het voorkeursgedrag dat je als kind ontwikkeld hebt, je een beetje in de weg gaat zitten.
Een voorbeeld.
****
Renée, een cliënt van me vraagt: Waarom zeg ik toch elke keer weer ’ja’ tegen iets wat ik eigenlijk niet wil? Om vervolgens te zeggen: Ik wéét gewoon dat het niet handig is en toch doe ik het. Ik vind het zo stom van mezelf dat het me maar niet lukt om ‘nee’ te zeggen.
Dit is het moment voor Renée om eerst te begrijpen waarom ze steeds weer ‘ja’ zegt. Ik help haar om ruimte te maken om hier naar te kijken door eerst haar vraag iets anders te formuleren. Ik zeg:
‘Een deel van jou zegt steeds weer ‘ja’’.
Ze zucht even….. Ja dat klopt. Een deel van haar zegt steeds weer ‘ja’. Maar ze weet dat er ook iets in haar is dat graag ‘nee’ zou willen zeggen omdat het heel goed weet dat het teveel is.
Door haar vraag zo te formuleren help ik haar om op een vriendelijke manier naar zichzelf te kijken. Bovendien ervaart ze zo dat het ‘nee’ zeggen ook ergens in haar zit maar nog niet de kans heeft gekregen om zich te laten zien.
Ik vertel haar dat het deel dat steeds weer ‘ja’ zegt bij haar op de voorgrond staat en dat het daar vast een goede reden voor heeft. Ik vraag haar of ze dat deel wat beter zou willen leren kennen om zo te begrijpen waarom het steeds weer haantje-de-voorste is.
Ze kijkt me wat aarzelend aan. Eigenlijk wil ze juist van dat deel af. Maar misschien is het toch goed om het eerst beter te begrijpen. Ze stemt in.
Ik nodig haar uit om zich helemaal te verplaatsen in het deel dat steeds weer ‘ja’ zegt en ga ermee in gesprek.
Zo ontdekken we dat het deel dat steeds weer ‘ja’ zegt dit doet om Renée te beschermen en ervoor te zorgen dat ze door iedereen aardig gevonden wordt.
Renée is geraakt door deze ontdekking. Ze kan nu ook waardering voelen voor dat deel in haar dat steeds weer ‘ja’ zegt. En het deel dat steeds weer ‘ja’ zegt is blij dat er naar hem geluisterd wordt. Het kan wat meer ontspannen.
Na deze sessie vindt Renée het niet langer stom van zichzelf dat ze steeds weer ‘ja’ zegt. Ze weet nu dat het een deel in haar is dat dit steeds weer doet om ervoor te zorgen dat ze door iedereen aardig gevonden wordt. Ze kan er nu op een vriendelijke manier naar kijken.
Door er zo open en liefdevol naar te kijken ontstaat er ook meer ruimte in Renée. Ruimte voor andere delen die ook in haar aanwezig zijn, maar tot nu toe nog wat weggestopt of verborgen waren. Bijvoorbeeld dat deel dat heel goed aanvoelt wanneer iets te veel is en graag ‘nee’ wil zeggen. In een volgende sessie kunnen we dat deel misschien eens wat beter leren kennen. En wie weet laat het zich in de komende tijd al wat meer aan Renée zien.
Wordt vervolgd….
****
Het voorbeeld van Renée laat je zien wat er kan gebeuren wanneer je jezelf vriendelijk tegemoet treedt en probeert te begrijpen hoe het bij jezelf werkt.
Ik hoop dat dit voorbeeld je uitnodigt om ook wat milder voor jezelf te zijn en vriendschap met jezelf te sluiten. Het kan je veel bijzondere momenten met jezelf brengen. Tegelijkertijd kan er ruimte ontstaan voor iets wat wellicht al wat langer in je ligt te wachten om onthuld te worden.
Ik wens je veel plezier en mooie ontdekkingen.
Mocht je het lastig vinden om dit in je eentje te doen en kun je hier wel wat hulp bij kunnen gebruiken, schroom dan niet om contact met me op te nemen. Ik help je graag verder en loop graag een stukje met je op.
