Als we pijn of ongemak ervaren hebben we allemaal zo onze neiging om er mee om te gaan. De meest gebruikelijke opties zijn: verzet, ervoor weglopen of er iets aan willen veranderen.
Maar er zijn pijnlijke ervaringen waarbij dit niet werkt. Bijvoorbeeld bij tegenspoed waar we niets aan kunnen veranderen, of bij onzekerheid over de toekomst, of bij de pijn en het ongemak die zich binnen in ons bevinden zoals allerlei gevoelens en gedachten. In deze corona-tijd lopen velen van ons regelmatig aan tegen gevoelens van onmacht, verdriet of onzekerheid. En hoe ga je daar dan in jezelf mee om?
In deze gevallen is het vaak beter om je standaardreactie los te laten en te stoppen je ertegen te verzetten of te negeren omdat de situatie er daardoor juist ingewikkelder, benauwder of pijnlijker op wordt.
In het prachtige boek Mediteren, dag na dag van Christophe André staat hier een mooie vergelijking over:
…..Wanneer je een beekje met een zanderige bodem doorwaadt, komen er kleine wolkjes zand naar boven. Wil je dat het water rondom je voeten helder blijft? Je weet dat het zinloos is te proberen de zandwolkjes met je handen of voeten naar beneden te duwen: dan komen er alleen maar meer tevoorschijn. En hoe vaker je het probeert, des te meer zandwolkjes er ontstaan en des te troebeler wordt het water. Er is geen andere oplossing dan stilstaan, toelaten dat de zandwolkjes er zijn, en wachten tot het zand weer op de bodem is gezonken. En opnieuw het heldere water om je voeten waarnemen…..
De zandwolkjes zijn de pijn of het ongemak dat we in ons leven tegen komen en het proberen de zandwolkjes naar beneden te duwen is onze manier om er mee om te gaan. Als we de vergelijking door trekken kunnen we hieruit leren dat het heilzaam is om niet direct in onze gebruikelijk reactie van omgaan met pijn en ongemak te schieten, maar even stil te worden en waar te nemen. Om ruimte te maken voor wat er is.
Of anders gezegd: probeer pijn en ongemak te hanteren door ze aandacht en ruimte te geven in plaats van met je wilskracht onder controle te krijgen.
Maar ja, dat klinkt natuurlijk aardig, maar waar moet je je aandacht dan op richten als het beter is om even niet te handelen? Bij beoefening van mindfulness word je uitgenodigd om stil te worden, met je aandacht naar binnen te keren en al ademend aanwezig te blijven bij alles wat je voelt te midden van een pijnlijke ervaring. Om ermee te zitten zoals een moeder met haar kind, zonder te weten hoe te troosten maar liefdevol aanwezig te zijn. En het wonderlijke is dan dat het licht en de warmte van deze aandacht verzachting biedt. De pijn of het ongemak is daarmee niet weg, maar je hebt wel ruimte gemaakt, ruimte voor rust en ruimte om de situatie duidelijker te doorzien, ruimte om te vertrouwen op wat er komt, ruimte om te ervaren dat je niet meegesleept hoeft te worden door je gevoelens en gedachten. Je kunt dan ervaren dat je leeft, dat je aanwezig bent te midden van je pijn en ongemak. Zo schep je ruimte tussen jou en de ervaring; en dat is echt een wereld van verschil!
En ik hoor je al denken: ‘ja ja Ingrid, dat klinkt allemaal heel mooi maar werkt het ook echt zo….?’ Persoonlijk heb ik er hele goede ervaringen mee en ook de mensen die ik begeleid zijn vaak blij verrast. Dit is natuurlijk geen garantie dat het voor jou ook zal werken, maar het is zeker een experiment waard! Ik nodig je dan ook van harte uit het eens te proberen.
En wil je graag samen oefenen en ervaren wat mindfulness jou te bieden heeft? Kijk dan is naar mijn individuele mindfulness training. Dit is een praktische training van 8 één-op-één bijeenkomsten waarin ik je laat kennismaken met mindfulness en je kunt oefenen met aandacht geven en ruimte maken voor dat wat er in je leeft. Zo leer je je standaardreacties te doorbreken en zet je stappen om liefdevol met jezelf om te gaan.
Ik wens je mooie experimenten en wie weet ontmoeten we elkaar binnenkort.
