‘Jeetje, zo heb ik er niet eerder naar gekeken!’, is een uitspraak die ik regelmatig hoor.
Meestal nadat ik iemand teruggeef wat ik zojuist heb horen vertellen en daar dan een vraag over stel. Met mijn vraag nodig ik de ander als het ware uit om vanuit een alternatief gezichtspunt naar zijn of haar verhaal te kijken. Geregeld krijgt het verhaal daardoor een andere kleur, komen er andere gevoelens naar boven en wordt vaak ook de mening erover bijgesteld. Zo’n ervaring kan maar zo het omslagpunt zijn naar een ruimere blik, andere gezichtspunten en nieuwe wegen.
Ik zal het met twee eigen ervaringen illustreren. Ze zijn inmiddels al meer dan twintig jaar oud maar ze staan me nog helder voor de geest, dus dat geeft wel aan wat voor indruk ze hebben gemaakt.
De eerste was tijdens een bijeenkomst van een nieuwe te starten ‘moedergroep’. Ik was 36 jaar, een jonge moeder met een zoon van twee jaar en een dochter van een paar maanden oud. Ik vertelde iets over mezelf en mijn werk. Ik had toen een baan in Den Haag terwijl ik in Zeist woonde, en had één dag per week ouderschapsverlof waardoor ik feitelijk drie dagen per week werkte. Ik maakte deel uit van een ambitieus team dat verder bestond uit jonge mensen die vijf dagen per week beschikbaar waren en er geen 9-tot-5-mentaliteit op na hielden. Zelf was ik ’s morgens vroeg op kantoor maar ging ook aan het einde van de middag naar de trein om ook nog even tijd te hebben met mijn kinderen. In mijn beleving telde ik op kantoor niet echt meer mee omdat ik nog maar drie dagen werkte. Eigenlijk vond ik dat ik de kantjes er een beetje van af liep en was daar niet tevreden over. Nadat ik mijn verhaal had verteld zei één van de aanwezige moeders tegen mij: ‘Je hebt twee hele jonge kinderen én je hebt een veeleisende baan in Den Haag waar je drie dagen per week naar toe gaat. Hoe doe je dat?’ Door haar vraag werd ik echt even uit mijn eigen verhaal getikt en kreeg ik een heel nieuw gezichtspunt aangereikt. Een gezichtspunt vanwaar ik met bewondering naar mezelf kon kijken maar vanwaar ik ook kon zien dat ik wel behoorlijk veel van mezelf vroeg. Ik zag niet alleen meer een Ingrid die ‘de kantjes ervan afloopt’ maar ook een Ingrid die ‘haar uiterste best doet om alle ballen in de lucht te houden’. Dit was voor mij echt een openbaring!
De tweede ervaring was een jaar later tijdens een cursus ‘Biografie & Beroep’. Eén van de ontdekkingen die ik daar deed was dat ik me niet zo zeer in mijn werk ontwikkelde maar juist thuis, als jonge moeder. Ook dit was voor mij echt een eye-opener. Tot dan toe was mijn blik vooral gericht geweest op mijn ontwikkeling in mijn werk en mijn oordeel daarover was dat ik een beetje was stilgevallen. En hoe verrassend was het om te ontdekken dat ik me wel degelijk ontwikkelde, maar op een heel nieuw en door mij over het hoofd gezien terrein: het moederschap.
Beide ervaringen hebben ertoe bij gedragen dat ik uiteindelijk tot het besluit kwam om mijn toenmalige baan op te zeggen om me volledig te kunnen richten op mijn gezin, met inmiddels drie kinderen, en mijn eigen plek daarin. Ik heb er nooit spijt van gekregen en ik ben dan ook nog steeds dankbaar dat ik deze nieuwe gezichtspunten aangereikt heb gekregen en ook echt tot me heb laten doordringen.
Door beide ervaringen heb ik letterlijk mijn blikrichting verruimd. Ik focuste me niet langer alleen maar op mijn rol als werkende vrouw, maar ook op mijn rol als moeder. Je zou ook kunnen zeggen dat ik een nieuwe bril opzette, een bril met een bredere scope waardoor ik meer facetten van mezelf en mijn leven kon bekijken en waarderen. En met die nieuwe bril kwamen ook andere wegen in zicht die ik zou kunnen bewandelen. Wat een ruimte en vrijheid gaf dat!
Maar waar haal je nu zo’n andere bril vandaan? Je vindt hem doorgaans niet vanzelf, maar als je je open stelt kun je er zo maar eentje aangeboden krijgen. Bijvoorbeeld in de vorm van een verrassende vraag. Dit vraagt van jou een onbevangen houding en de moed om de aangereikte bril ook echt even op te zetten en er werkelijk door heen te kijken. En dat is beste spannend want je weet natuurlijk nooit wat je te zien zal krijgen. Maar bedenk dat het zeker het proberen waard is, gewoon als experiment. En mocht ie je niet bevallen dan kun je hem ook altijd weer afzetten.
Ik wens je komende maand een ruime en frisse blik!
En als je wilt onderzoeken of ik je erbij kan helpen ben je van harte uitgenodigd om kennis te maken.
