Bij onze eerste ontmoeting zij ze het maar direct: ‘Dit is eigenlijk helemaal nieuw voor mij. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken’. Op aanraden van haar leidinggevende had ze contact met me gezocht omdat ze onlangs was uitgevallen en ze liep wat onwennig naast me. ‘Ik ben niet zo’n prater en meestal los ik de dingen zelf wel op, maar op een of andere manier lukt het me nu niet’. Samen liepen we het bos in voor een kennismaking.
De volgende dag mailde ze me dit:
‘Ik vond het eigenlijk heel prettig gisteren, het verraste me zelfs. Het voelde fijn een wandelend gesprek te hebben waarbij het alleen over mij gaat en het feit dat je helemaal blanco bent in mijn leven. Het voelt goed om op deze manier iets te gaan ‘doen’ en ik wil graag verder me je’.
Een dergelijke reactie krijg ik regelmatig en mensen zijn vaak verbaasd hoe helpend het kan zijn om hun verhaal eens te doen aan iemand die luistert en oprecht benieuwd is naar wat er speelt, zonder er direct van alles van te vinden of met oplossingen te komen. En dat is ook eigenlijk niet zo vreemd, want de meeste mensen hebben hier geen ervaring mee. De verklaring hiervoor ligt in de manier waarop we gewend zijn met onszelf en elkaar om te gaan.
Op de eerste plaats hanteren we voor onszelf allerlei regels die ons belemmeren om met onze problemen naar buiten komen, zoals:
- Ik wil of mag een ander niet lastigvallen met mijn beslommeringen.
- Ik mag niet zoveel aandacht voor mezelf vragen, dat is egoistisch, onbeleefd, …..
- Ik moet mijn eigen problemen oplossen.
- Mensen met problemen moeten beter hun best doen, zijn zwak of…..
- Over je problemen praten is een teken van controleverlies.
Deze regels zorgen er niet alleen voor dat we niet zo makkelijk met onze problemen naar buiten treden, maar ze hebben vaak ook nog een ander fnuikend gevolg, dat hier eigenlijk aan voorafgaat. Deze regels zorgen er namelijk ook voor dat we zelf niet met een open en milde blik naar onze problemen kunnen kijken maar direct verstrikt raken in allerlei oordelen zoals:
‘Wat stom van mij, hoe heb ik het zover kunnen laten komen’.
‘Als ik nog beter mijn best doe dan komt het wel goed’.
‘Ik moet me niet zo aanstellen, andere mensen hebben veel grotere problemen’.
Een tweede verklaring ligt in de gebruikelijke reacties van onze omgeving. Wanneer we onszelf overwonnen hebben en onze problemen wel bespreken met anderen dan merken we vaak dat de ander hier niet zo goed raad mee weet, met als gevolg dat (1) we bedolven worden onder goedbedoelde adviezen en/of (2) onze problemen worden bestempeld als niet-normaal waardoor we er nog een probleem bij krijgen en/of (3) onze problemen worden genegeerd en de ander snel een ander onderwerp aansnijdt. Deze ervaringen zorgen ervoor dat de regels die we voor onszelf hanteren juist weer bevestigd worden en dan is de cirkel rond.
Komt je dit bekend voor? En wil je weten hoe je hier uit kunt komen?
Het eenvoudige maar wellicht niet gemakkelijke antwoord is:
Door een andere stap te zetten.
Door voorbij je eigen regels te durven kijken en het avontuur aan te gaan.
Door bereid te zijn om jezelf beter te leren kennen.
Door met een milde blik en zonder oordeel te kijken naar hoe jij de dingen doet en waar jij je door laat leiden.
Door zicht te krijgen op alle gedachten en beelden die je hebt over hoe jij zou moeten zijn, over hoe de dingen zouden moeten gaan, over wat er van je wordt verwacht, over wat er wel en niet goed is.
Door te te leren hoe je je hier los van kunt maken en zo je automatische reacties kunt doorbreken. Om te ervaren wat er dan gebeurt.
Een spannend avontuur, maar je hoeft dit niet alleen te doen.
Ik help je graag op weg door een stukje met je op te lopen en je de weg te wijzen.
Ik leer je om als een liefdevolle metgezel naar je eigen verhaal te luisteren, begrip te tonen en ruimte te maken.
Ruimte om op adem te komen.
Ruimte om je gevoelens toe te laten.
Ruimte voor nieuwe antwoorden en bevrijdende stappen.
Ter inspiratie en bemoediging een ervaring van een van de mensen met wie ik tijdje heb opgelopen in een coachtraject:
‘Wat ik van Ingrid heb geleerd is vooral te onderzoeken, te onderzoeken en te onderzoeken.
Mijn patroon en neiging is om onzekerheid en ongemak bij mezelf of anderen weg te nemen door direct een oplossing te zoeken en te gaan helpen. Ingrid is in haar coaching oordeelloos en onderzoekend. Hiermee was ze voor mij een inspiratie om deze stijl ook meer toe te passen, op mezelf, maar ook als moeder en in mijn werk. Het traject heeft veel rust gebracht. Het was allereerst fijn om gewoon hardop mijn verhaal met iemand te kunnen delen. En door dit te doen eigenlijk zelf tot inzichten te komen die ik kon gaan uitproberen. En Ingrid leerde me om mijn onzekerheid en ongemak toe te laten en zo te ervaren dat ik het kan dragen. Ik ga hier nu zelf verder mee door wekelijks een moment te nemen om te reflecteren en stil te staan bij mezelf.
Ik ben benieuwd naar jou en je verhaal. Nu jij nog.
