Voor een jarige vriendin ben ik afgelopen week even in een dagboek gedoken van een wandelvakantie op Kreta die we 31 jaar geleden samen hebben gemaakt. We waren lekker stoer met rugzak en tent op pad gegaan om daar de bergen en kust te verkennen. En grappig om te lezen dat het me tijdens het kamperen met haar opvalt dat ik samen met mijn man kennelijk een vaste rolverdeling had ontwikkeld waarin hij altijd degene was die de benzinebrander aanstak en vervolgens kookte. Mijn vriendin en ik hadden samen nog helemaal geen kampeerroutine en zo ontpopte ik me tot een ware brander-expert en bleek ik heel handig te zijn in het bereiden van heerlijke maaltijden op één pitje. Een welkome ontdekking van nieuwe talenten!
Herken je dit? Dat je in een nieuwe situatie ontdekt dat je kennelijk een vaste routine hebt die nu even niet werkt? Hartstikke leerzaam natuurlijk, maar soms best wel confronterend. Zeker als je bedenkt dat we zoveel patronen hebben waar we ons helemaal niet bewust van zijn. Vaak hebben we alweer iets gedaan of gezegd zonder dat we er erg in hebben. In al die gevallen waarin we onbewust handelen zou je kunnen zeggen dat onze automatische piloot het heeft overgenomen. Meestal werkt die automatische piloot best goed, maar soms zit ie ons ook echt in de weg. Dan komen we steeds weer in dezelfde vervelende situaties terecht of lukt het ons maar niet om iets voor elkaar te krijgen of de dingen op een andere manier te doen.
Op die momenten zou het fijn zijn om zo’n ingesleten patroon eens te ontrafelen. Om zicht te krijgen op hetgeen er onbewust in ons gebeurt en zo de cirkel te doorbreken. Dit kun je doen door je regelmatig los te maken uit de waan van de dag en je aandacht naar binnen te richten en op te merken wat er in jou gaande is, zonder te oordelen en alleen maar te beschouwen. Je kijkt als het ware van een afstandje naar jezelf met de blik van een nieuwsgierige en vriendelijke buitenstaander. Zo’n moment van stilstaan en kijken noem ik een focusmoment. Met een milde houding focus je op jezelf en neem je waar welke lichamelijke sensaties je ervaart, in welke stemming je bent, welke emoties en gedachten er zijn en welke neigingen je hebt om met dit alles om te gaan. Zo kun je bijvoorbeeld gaan ontdekken waar je onbewust naar streeft of wat je onbewust wilt voorkomen en ontstaat er ook ruimte om jezelf hierbij een paar vragen te stellen: Hoe belangrijk is het eigenlijk? Wil ik dit wel echt? Gaat het niet om een illusie waar ik me krampachtig aan vasthoud? Is het volgende week nog steeds van belang? Gaat het niet gewoon voorbij? Door stil te staan bij dergelijke vragen kun je andere keuzes maken en bewuster reageren. Zo helpen focusmomenten je om een milde opmerkzaamheid te ontwikkelen en patronen te doorbreken, zodat je vrijer gaat handelen en meer gaat leven naar wie je echt bent.
Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken
blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht.
Als ik blijf denken zoals ik altijd heb gedacht
blijf ik geloven zoals ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven zoals ik altijd heb geloofd,
blijf ik doen zoals ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen zoals ik altijd heb gedaan,
blijft mij overkomen wat mij altijd overkomt.
Maar als ik mijn ogen sluit en me bewust wordt
van alles wat zich in mij aandient,
zonder me ermee te identificeren,
dan kom ik deze cirkel uit
en kan ik steeds opnieuw beginnen.
Lees ook mijn blog: Inchecken bij jezelf?! hierover.
