De afgelopen weken ben ik veel buiten. Wandelend in het bos of gewoon rondom ons huis. Heerlijk vind ik dat, die steeds dieper verstillende natuur met hier en daar nog wat geritsel van een merel of een laatste vallend blad. De laatste dagen extra mooi doordat alles bedekt is met een laagje rijp.
En wanneer ik wat aan het rommelen ben rondom ons huis of in de tuin zie ik af en toe iets bewegen vanuit mijn ooghoek. Als ik dan opkijk in de richting van de beweging zie ik een roodborstje, dat muisstil zit. Even later hipt het nog ietsje dichterbij, net alsof het even mijn gezelschap zoekt en me iets wil zeggen; het ontroerd me iedere keer weer.
Wat wil het roodborstje me vertellen?
Als ik zo naar het roodborstje kijk, hoe het eruit ziet, wat het doet en hoe het rondom mij beweegt dan komen er een aantal kwaliteiten bij me op. Als eerste nieuwsgierigheid, gewoon door hoe het me steeds volgt en bij mij in de buurt is, om me heen hipt en met het kopje wat schuin zit te kijken. Meteen daarna komt moed, omdat het mij best wel dicht durft te benaderen. Ook associeer ik het met vertrouwen, juist doordat het zo dichtbij me komt. En tenslotte een warm en gevoelig hart, vanwege het prachtige oranje-rode borstje dat ik zie bewegen terwijl het roerloos zit.
Mooie kwaliteiten die ik ook wel van mezelf ken, maar soms wat op de achtergrond raken, doordat ik me laat afleiden door mijn innerlijke criticus die vooral heel goed is in het zien van mijn beperkingen, wat ik allemaal (nog) niet kan en me voortdurend onvoldoendes geeft voor van alles en nog wat.
Het roodborstje bevrijdt me uit deze beperkte, kille kijk op mezelf. Ik voel direct een warme zachte gloed in mij stromen en er komt een prettige rust over me. Ik ben goed zoals ik ben.
En hoe toepasselijk is eigenlijk ook de tekst van het kinderliedje:
Roodborstje tikt tegen ’t raam, tik, tik, tik
Laat mij erin, laat mij erin
’t Is hier te guur en te koud naar mijn zin
Laat mij er in, ja er in
’t Meisje deed open en strooid’ op haar schoot
Kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood
Dat was het roodborstje wel naar de zin
Vloog toen het bos maar weer in
Dank je wel, roodborstje!
