De meivakantie heb ik afgelopen week doorgebracht in Zeeland, in een huisje op loopafstand van het strand. Ik heb genoten van het buiten zijn én van twee inspirerende boeken, die me tot nadenken stemden:
Dit kan niet waar zijn van Joris Luyendijk en Eendagsvlinders van Irvin D. Yalom.
Dit kan niet waar zijn vond ik in eerste instantie een ontluisterend boek waarin Luyendijk een beeld schetst van de financiële wereld, maar waarin tegelijkertijd een groter beeld doorklinkt van de harteloosheid van het gehele internationale bedrijfsleven waarin korte termijn gewin en shareholders value leidend zijn. Luyendijk interviewde voor zijn boek zo’n 200 insiders uit de bankenwereld en het ‘beangstigende’ is dat de geïnterviewden vrijwel allemaal hoogst intelligente en aardige mensen blijken te zijn, die gevangen zitten in de cultuur van de bankenwereld, ‘de zeepbel van de City’. Het boek maakt pijnlijk duidelijk hoe makkelijk we ons laten leiden door de heersende cultuur waardoor we omringd worden. Tijdens het lezen van het boek vroeg ik mezelf regelmatig af: ‘Wat streef ik na? Waardoor laat ik me leiden? Ben ik trouw aan mezelf en durf ik te gaan staan voor wat ik belangrijk vind of volg ik gedwee de mores van mijn peergroup, omdat ik denk dat ik in mijn eentje toch niet het verschil kan maken?’ Ik moet eerlijk bekennen dat ik mezelf geregeld verloochen en mee doe met de rest en dat het echt moed van me vraagt om mezelf helemaal te laten zien en horen zoals ik ben.
Het boek gaat wat mij betreft dan ook over meer dan alleen de financiële wereld. Het lezen van Dit kan niet waar zijn is een wake-up call voor iedereen die het aan durft om met een kritische blik naar zijn eigen drijfveren en handelen te kijken! Echt het lezen waard.
Eendagsvlinders is een prachtig boek waarin de – nu bijna 84 jarige – psychiater Yalom aan de hand van zijn gesprekken met een tiental patiënten allerhande wezenlijke levensvragen de revue laat passeren, zoals ouder worden, de angst voor de dood, het maken van keuzes en het zoeken naar een betekenisvol leven. Wat me raakt in het boek is zijn door-alles-heen-voelbare liefde voor zijn gesprekspartners en de manier waarop hij zichzelf aanbiedt als authentieke, gelijkwaardige en empathische luisteraar. Yalom nodigt zijn patiënten uit tot een open, verkennend en diepgaand zelfonderzoek, om in het moment gewaar te zijn van hun fysieke ervaringen, gevoelens en gedachten, in de overtuiging dat ieder mens zijn eigen antwoorden kent. In feite nodigt hij ze uit tot het beoefenen van mindfulness. Voor mij is het beoefenen van mindfulness namelijk een voortdurende uitnodiging om benieuwd te zijn naar wat er in mij leeft en te onderzoeken waardoor ik me – al of niet bewust – laat leiden.
Een werkelijk prachtige vraag die Yalom regelmatig stelt is: ‘Zou je me eens een etmaal van je leven willen beschrijven? Neem maar een doorsneedag van vorige week.’ De reactie op deze vraag biedt veelal doorkijkjes naar de eigen antwoorden op de levensvragen van zijn cliënten. Probeer het zelf maar eens. Beschrijf voor jezelf eens een etmaal, een doorsneedag. Wat gebeurt er met je terwijl je dit doet? Welke gevoelens heb je erbij? En welke gedachten? Welke oordelen? Waar ben je blij mee of dankbaar voor? Wat bevalt je minder? Op welke manier kom jij tot je recht? Hoe blijf je jezelf trouw?
Ik ben benieuwd welke aanknopingspunten jij vindt……
Eendagsvlinders kan ik van harte aanbevelen aan iedereen die benieuwd is naar zichzelf en zich graag laat inspireren door ‘mensen die hun eigen leven herwinnen’!
Ik wens je komende maand veel leesplezier (en mild zelfonderzoek). En als je jezelf beter wilt leren kennen dan kun je eens overwegen om een mindfulness training te gaan volgen.
