In mijn training mindfulness werk ik onder andere met de zeven pijlers van een goede basishouding voor mindfulness en vanochtend kwam de pijler geduld aan bod.
Er ontstond een kleine discussie over geduld, want wat is geduld precies? Eén van de deelnemers stelde dat voor haar geduld vooral te maken had met ’tijd hebben’. Als ze genoeg tijd had kon ze wel geduldig zijn, maar als er weinig tijd was had ze ook geen ruimte voor geduld…. Een herkenbare gedachtegang toch? Maar we kennen ook wel de ervaring dat wanneer je weinig tijd hebt en gehaast bent dat het dan juist goed is om geduldig te zijn, even te vertragen en de aandacht erbij te houden omdat anders de kans op fouten groter wordt, waardoor je uiteindelijk meer tijd kwijt bent dan nodig…. Een mooi verhaal in dit kader is dat van Tijl Uilenspiegel en de koetsier:
Toen Tijl Uilenspiegel met zijn knapzak te voet naar de volgende stad trok, werd hij door een snelle koets ingehaald. De koetsier, die erg veel haast scheen te hebben riep: ‘Hoe ver is het tot de volgende stad?’ ‘Als u langzaam rijd een half uur, als u snel rijdt twee uur, meneer!’ antwoordde Tijl Uilenspiegel. ‘Dwaas!’, schold de koetsier. Hij greep zijn zweep en zette de paarden nog eens extra aan waardoor de koets met hoge snelheid verder reed. Tijl vervolgde zijn weg. Er zaten veel gaten en kuilen in de weg. Een uur later trof hij een koets aan die blijkbaar met schade in een greppel langs de weg lag. De koetsier was vloekend en tierend bezig de gebroken as te repareren. De koetsier keek Tijl Uilenspiegel verwijtend aan waarop deze slechts opmerkte: ‘Ik zei u toch: als u langzaam rijdt een half uur….’
Wat is geduld nu eigenlijk?
Geduld betekent dat je de ideeën die je in je hoofd hebt over wat je vindt dat moet gebeuren, over hoe de dingen zouden moeten gaan, dat je de ideeën die jou voortstuwen loslaat en laat gaan. Als je loslaat wat je wilt, geeft dat ruimte om te zijn bij wat er is. Je geeft ruimte aan jezelf met alles wat er in je is én je biedt ruimte aan de ander. Je opent je voor wat zich voordoet in plaats van dat je de omstandigheden naar je hand probeert te zetten. En interessant genoeg levert dat soms precies op wat je eigenlijk wilde.
Ook afgelopen retraite-weekend kon ik weer zo ervaren wat geduld ons eigenlijk biedt. Zelf kon ik echt zo voelen hoe bijzonder het is om de deelnemers de ruimte te bieden om te ervaren en te onderzoeken wat er aan de orde is, om bewust te worden van alles wat er in hen gaande is.
En de deelnemers ontdekten de waarde van geduld, als een liefdevolle beweging naar zichzelf waarin er ruimte is om stap voor stap hun eigen weg te gaan zonder dat de uitkomst al is vastgelegd….
Ik nodig je van harte uit om de komende dagen af en toe een moment te herkennen waarop je ongeduldig of gehaast bent. Onderzoek dan eens de beelden die aan deze haast of ongeduld ten grondslag liggen. Wat wil je bewerkstelligen? En waarom? Is het ook mogelijk om dit doel los te laten en zo ruimte te creëren om contact te maken met jezelf, de ander en wat er is in het moment? Ik wens je een mooi onderzoek.
