Wandelend door het bos kom ik dit jaar opvallend veel nieuwe beukjes tegen. Je herkent ze niet direct, want de kiembladeren lijken niet echt op beukenbladeren, maar ‘het hoedje’ wat ze dragen verraad hen toch…kijk maar op de foto.
Ze ontroeren en inspireren me iedere keer weer. Ze laten me zo duidelijk zien dat alle begin kwetsbaar is, maar dat er zonder dit tere begin niets nieuws kan ontstaan.
Je kent het zelf vast ook wel. Dat je ergens een verlangen hebt om iets op een andere manier te gaan doen of aan iets nieuws te beginnen, maar dat het je om de een of andere reden maar niet lukt of dat je allerlei goede redenen hebt om er toch maar niet aan te beginnen.
Laatst kwam hier een mooi voorbeeld van langs, tijdens een mindfulness training. Een deelnemer merkte op dat ze heel graag thuis zou willen oefenen en mediteren, maar dat het haar maar niet lukte. Ze opperde dat ze er geen geschikte plek voor heeft, dat ze thuis niet ongestoord kan zitten, dat ze het goede moment ervoor niet kan vinden….allemaal heel herkenbare argumenten. Toen we hier samen iets beter naar keken bleek dat ze de belangrijkste stap had overgeslagen. Namelijk de stap waarin ze voluit gaat staan voor haar verlangen om thuis te mediteren. Nadat ze zich dit realiseerde kon ze ook zo merken dat ze zich heel kwetsbaar voelde om er voor uit te komen. Ze was bang voor het mogelijke commentaar van haar man en kinderen, voor de mogelijk cynische blikken van haar vriendinnen. Eigenlijk schaamde ze zich om ervoor uit te komen dat ze wilde mediteren. Het herkennen van deze schaamte en de kwetsbaarheid die dit met zich mee bracht was voor haar heel verhelderend.
De week erna kwam ze stralend binnen. Ze had haar man en kinderen vertelt hoe fijn ze de mindfulness-oefeningen tijdens de training vond en dat ze ook graag thuis wilde oefenen. De reacties vielen mee. Haar kinderen hadden wel wat grapjes gemaakt, maar daarna kon ze wel met hen afspreken dat ze ’s avonds een half uur ongestoord boven wilde zitten. Wordt vervolgd…..de belangrijkste stap is gezet!
Als je een verlangen hebt, maar je weet niet zo goed hoe je dit kunt volgen, wordt dan stil en richt je aandacht naar binnen. En probeer dan op te merken waar in jou die impuls voelbaar is. Blijf daar gewoon eens bij en hol niet tien stappen vooruit door nu al te willen weten hoe het er allemaal uit moet gaan zien, welke stappen je allemaal moet zetten of hoe je iets kunt oplossen. Blijf aandachtig bij die impuls en wacht tot je ‘weet’ wat de eerste, ogenschijnlijk kleine stap is. Misschien begint het wel bij het voluit erkennen dat je dit verlangen hebt en te voelen hoe spannend je dit vindt……
Ik wens je een stralend voorjaar!
