Vorige week werd ik geraakt door deze quote:
Het werk wacht wel tot jij de regenboog hebt gezien en beleefd
Maar de regenboog wacht niet tot jij klaar bent met het werk.
En dat raakte me, want ik ken dat zo goed: ‘Nog even dit….en dan……ga ik lekker naar buiten’ of ‘ga ik even van de zon genieten’ of ….
En als ik dan klaar ben met ‘nog even dit’ dan is de zon inmiddels verdwenen of regent het. Maar ook gebeurt het wel dat er na ‘nog even dit’ helemaal geen tijd meer over is voor dat andere, waar ik eigenlijk heel veel zin in had en wat me juist zoveel energie kan geven.
Ken jij dat ook? Dat je druk bent met allerlei dingen en de tijd door je vingers glipt. Dat je vergeet om te genieten en je op te laden, dat je niet toe lijkt te komen aan de dingen die je echt belangrijk vind? Dat je je zo laat meeslepen door alles wat je wilt doen dat je vergeet om in het moment te zijn?
Mij helpt het om regelmatig de tijd te nemen om even stil te staan, te voelen hoe het met me is en me te herinneren wat me inspireert en vervuld, waar ik me op wil richten en hoe ik daarvoor ruimte kan maken. En daarbij laat me graag inspireren door het boekje Een levensregel voor beginners van Wil Derkse, waarin hij beschrijft hoe je het benedictijnse leven en de regels die daarbij horen kunt vertalen naar jouw eigen situatie en de manier waarop je leeft en werkt. De benedictijnse spiritualiteit is heel eenvoudig en aards en daar houd ik van.
Je kunt kortweg zeggen dat de benedictijnse monniken een vast dagritme volgen waarin er tijd is voor alles wat gedaan moet worden. En alles waar ze mee bezig zijn doen ze met aandacht en toewijding vanuit de gedachte dat alles wat gedaan wordt van belang is anders kun je het beter laten. De monniken houden zich aan drie geloften die ze hebben afgelegd:
Stabilitas – Trouw blijven aan datgene waaraan je je verbonden hebt; erbij blijven en niet weglopen.
Obedientia – Luisteren met je hart, je afstemmen op wie of wat je iets te zeggen heeft.
Conversatio morum – Iedere dag is er de mogelijkheid om een stapje in de goede richting te zetten; het oefenen van goede gewoonten.
Voor mij persoonlijk staat stablitas voor trouw blijven aan mezelf en wat er in me leeft, wat ik belangrijk vind en me niet te veel laten leiden door de waan van de dag of wat ik denk dat anderen van me willen. Obedientia helpt me om aandachtig te blijven in het moment, op te merken wat er nodig is en me niet alleen te richten op mijn plannen en doelen. En conversatio morum is voor mij een grote hulp om niet te verzanden in veel te grote stappen, om mezelf toe te staan om te leren met vallen en opstaan en niet alles in een keer goed te hoeven doen.
