Twee weken geleden heb ik samen met mijn man Bertram voor het eerst een vision quest mogen begeleiden. Zeven mensen vertrouwden zich 3 hele dagen en 4 nachten toe aan de natuur, helemaal alleen, ieder op een eigen vaste plek. Ze maakten een reis naar binnen én naar buiten, zich afstemmend op hun ziel en de natuur om zich heen. Luisterend naar de boodschappen die tot hen kwamen. Een intense ervaring. Voor de deelnemers én voor ons als begeleiders.
Daar heb ik (weer) ervaren hoe ik er van geniet om een bedding te bieden, om de voorwaarden te scheppen zodat de ander zich kan toevertrouwen en zich kan overgeven aan dat wat er is.
Zo’n bedding omvat een heel scala van grijpbare en ongrijpbare elementen. Zoals een fijne locatie, heldere praktische informatie, lekker eten, uitnodigende vragen, afstemming op de ander en liefdevolle aandacht. Regelmatig denk ik achteraf: ‘Wat heb ik nu helemaal gedaan? Niet iets bijzonders toch?’
Inmiddels weet ik dat het daar nu juist om gaat: dat ik niet mijn best doe om iets bijzonders te doen of om iets bij de ander te bewerkstelligen….maar dat ik er ‘gewoon’ ben, met mezelf en de ander en alles wat er is. En dat is dan best wel weer bijzonder (:-)!) want de verleidingen om iets anders te doen liggen op de loer. Verleidingen als: mijn best doen, hard werken, van alles moeten bereiken, voldoen aan de verwachtingen die ik denk dat de ander van me heeft, doen zoals ‘het hoort’, doen zoals ik het heb geleerd, enzovoort.
En daarom blijf ik je uitnodigen om met mij mee te doen, zodat we samen kunnen oefenen. Oefenen in aanwezig zijn met jezelf, de ander en de wereld om je heen. Oefenen in volgen en ‘niets bijzonders doen’. Wat een levenskunst is dat!
Ben je benieuwd en wil je meedoen? Kijk dan naar de verschillende activiteiten die ik aan bied, je vindt ze in de agenda. Ik hoop je binnenkort te ontmoeten.
